Eindverslag

De week van 6 dec tot 12 dec hebben we niet veel kunnen werken doordat Pieter ziek was. De brainstorms lagen in zijn locker; hierdoor dat we ze pas met het eindverslag online gezet hebben.

De week erna zijn we er wel onmiddelijk ingevlogen. Als eerste hadden we twee plankjes gemaakt , en op elkaar geplakt, met een afstand van 1cm tussen. hier hebben we 14 gaten in geboord, ongeveer iets groter dan de diameter van een knikker (2 cm hebben we genomen). Hiertussen gaat het stuk stof liggen, en doordat de knikkers aan de bovenkant liggen vallen ze pas als de doek weggetrokken wordt.

Terwijl Pieter het plankje maakte, zocht Stephanie naar het juiste stuk stof en knipte het volgens onze berekende afmetingen.

Daarna zijn we verschillende soorten hout gaan zoeken en beginnen testen door er knikkers op te laten vallen. Dit was een extreem tijdrovende taak omdat het niet simpel is om de latjes in de exacte volgorde van toon te plaatsen.

Later hebben we andere opties overwogen; we hebben een lange buis van metaal in verschillende lengtes gesneden; en onze knikkers erop laten vallen. Dit was niet echt een goed geluid. Ook ze in de lucht hangen en dan de knikkers erop laten vallen bracht niet veel op.

We hebben dus de houten plankjes gebruikt, omdat we bij deze het geluid het beste konden onderscheiden.

De volgende dag zijn we begonnen met de box te bouwen waar we alles in gingen plaatsen. we hebben de onderkant, en 2 zijkanten op maat gesneden, en hebben daar de bovenkant (die we al hadden: met de gaten in voor de knikkers) in geplaatst.

Tijdens onze eerste test waar we het plankje met de gestemde 'noten' al eens op zijn plaats zetten in de box; merkten we dat de knikkers bleven liggen op de plankjes. Dus hebben we besloten om het plankje scheef te plaatsen en het werkte: de knikkers raakten één keer het plankje en vielen daarna beneden in de box. Omdat dit veel geluid maakte en de knikkers wegrolden, hebben we besloten lang tapijt onderin de box te plaatsen. zo bleven de knikkers op hun plaats en kon men ze niet horen vallen. Ook hebben we vooraan een plankje gezet zodat de knikkers vanvoor niet wegkonden.

Daarna hebben we het definitieve plankje met de verschillende houtsoorten (gezaagd op maat van de knikkers) op zijn plaats gezet. We konden dus de laatste test uitvoeren. (wisten we veel dat er nog veel testen gingen volgen)

Toen we er een redelijk zwaar gewichtje aan hingen bleek dat de doek niet bewoog. Dit kwam omdat de stof te stroef was. Pieter ging op zoek naar een ander soort stof, maar toen hij terugkwam had Stephanie gewoon de stof omgedraaid (De onderkant van het stuk stof had een andere structuur) en daardoor ging dit véél vlotter.

Hierna volgden verschillende testen waarbij we een gewichtje gebruikten tesamen met een flesje water, zodat we het exacte gewicht konden berekenen.

We hebben besloten om toch nog aan elke kant twee stalen stokjes te plaatsen, zodat het stuk stof niet zou schuren tegen de wand van hout. Hierna ging het glijden veel beter.

Hierbij het filmpje van de laatste test. Het was niet simpel om het hout te 'stemmen', maar we hoorden redelijk goed de verschillen tussen de verschillende noten.

Op 23 december was het dan zover; we hebben het toestel nog één keer getest, en nog wat water uit het flesje gedaan; maar het was moeilijk om het exacte gewicht te bepalen; het ging eerst zeer traag en na even wachten versnelde het enorm. Ik vermoed dat we hadden moeten werken met een tegengewicht.

De leraar kwam kijken en het gewichtje hing (zoals verwacht) eerst een tijdje te bengelen voordat het lint begon te bewegen. De knikkers vielen exact op de plankjes; maar naar het einde toe versnelde de muziek. Olivier zei wel dat hij het liedje er goed in hoorde, maar herhaalde ook dat we geen rekening gehouden met de valversnelling. Al bij al opdracht geslaagd.