L2 - Het Drankorgel - Fase 3 : Test

Vooraleer we het effectieve instrument konden maken, moesten we nog twee onzekerheden uit de weg ruimen:

1. Zou het aantikken van een met vloeistof gevuld flesje wel voldoende geluid geven nen bovendien correct af te stemmen zijn?
2. Zou het mogelijk zijn om met maximaal één liter water voldoende kracht te generen?

TEST 1 – Sound

Vooraleer we uiteindelijk kozen voor dit idee, waren we al even tijdens het labo naar de Colruyt gereden om twee flesjes die we konden vullen om zo onze eerste geluidstest uit te voeren.

Uit die test bleek al dat er (1) voldoende geluid voortkwam wanneer we deze aantikten, en (2) het goed mogelijk was hier hoorbare geluid schakeringen (= toonhoogtes) mee te creëren. Wanneer we immers varieerden tussen de hoogst mogelijke toon (een leeg flesje) en de laagste (een volledig vol flesje), hadden we een overduidelijk klankverschil.

De lege fles klonk heel wat hoger dan de volle, waardoor we bijgevolg makkelijk onze melodie konden maken.

Voor alle zekerheid wilden we ook nog eens testen of de verschillende tonen die we hiertussen konden produceren wel voldoende waren om de door ons te spelen partituur na te bootsen. Hiervoor zorgden we voor zeven bierflesjes, die de halve melodie - onze melodie bestaat immers uit een herhaling van twee maal dezelfde zeven noten - moesten kunnen weergeven.

Dit leverde uiteindelijk een bevredigend resultaat op, wat we ook in het  definitief ontwerp zullen gebruiken.

We hebben van elk flesje meteen bijgehouden hoe hoog het gevuld moet zijn om de gewenste toon te bereiken.

TEST 2 – Force & Timing

Om te kijken hoe het zat met de te realiseren kracht van het vallende water testten en timeden we verschillende trechters met elk een andere diameter aan het uiteinde.

Hieruit bleek dat er wel degelijk verschillen zitten tussen de verschillende mondopeningen, en we voor ons ontwerp best gebruik zouden maken van deze met de grootste opening, of anders zelfs helemaal geen trechter.

Uit deze test bleek zowel dat we zeker en vast voldoende kracht hadden om een waterrad te doen draaien, alsook dat dit zonder probleem vijf seconden lang zou lukken.

Overige opmerkingen

Uit de uitgevoerde testen met de flesjes, bleek wel dat het heel belangrijk zou worden hoe we deze aantikten. We moeten een systeem hebben dat achtereenvolgens de flesjes aantikt, met een kracht groot genoeg om geluid te maken, en klein genoeg om de flesjes niet omver te duwen of om – indien we de flesjes vast zou monteren – niet te haperen tegen een flesje en aldoende het instrument stil te leggen.
 

Na wat denk- en zoekwerk, kwamen we op het idee om het aantikken te laten gebeuren 

• door het topje van een lintmeter;
• door een lepeltje dat dankzij een soort touw/elastiek verbinding wat veerkracht krijgt;
• een K'Nex-stokje;
• ...

Groep

Joachim Samyn

Kenny Verstraete