Trike.

We hadden al snel een gedacht van wat het zou worden, geen auto maar een moto... hoewel een moto iets te moeilijk ging worden om op 2 wielen te laten rijden dus dan maar een alternatief: de Trike! Belangrijk vonden we het om de opvallendste onderdelen terug te laten komen: lang voorvork, uitlaatpijpen, motor achterin, meerdere zitplaatsen...

PMD leek in het begin erg beperkt maar achteraf bekeken zijn er heel veel mogelijkheden. Het bouwen van onze trike was met vallen en opstaan, en soms eens met brandwonden. Maar het was erg leuk om creatief bezig te zijn met wat men anders als afval, recyclagemateriaal ziet. We hebben gebruik gemaakt van plastic van een oude bidon om onze chasis van op te bouwen, dis was redelijk stevig materiaal maar voor de zekerheid hebben we toch aluminiumstaafjes ter versteviging gebruikt (blikjes=aluminium... PMD) ?. De wielen werden uit 2 blikjesbodems gemaakt. Verder nog een paar rietjes, blikjes, drankkarton om het af te werken! En een hoop warme lijm. Toen dit achter de rug was was het elektrisch schema aan de beurt...

Na het elektrisch schema te hebben uitgerekend op papier moesten we het gaan maken in het echt, de grootste uitdaging was toch wel om de draden aan elkaar te solderen! Zo moeilijk leek het eigenlijk niet te zijn maar zoals altijd waren er toch een paar ongemakken, ledjes die in sper zaten wanneer ze eigenlijk in doorlaatzin moesten staan, weerstandjes die op de verkeerde plek staan. Maar vooral batterijen die niet mee wouden werken! Goedkope batterijen kunnen u dus het leven zuur maken.

Toen wen alles gemonteerd hadden was het tijd om hem eens te laten rijden, voorwaarts ging het maar moeizaam, hij reed maar de ledjes wouden niet branden (batterij had niet genoeg kracht). Achteruit daarintegen gingen de ledjes prima maar kon hij niet rijden (nog altijd hetzelfde probleem). Wij die dachten dat het aan onze aandrijving lag, verhouding tussen beide 'tandwielen' hebben er urenlang aan zitten prutsen, proberen met kleinere, met grotere, met kleine en grote... Tot het bleek dat het aan de Varta batterij lag. Een keer een Panasonic erin schoot hij vooruit en kwam hij niet terug. Er leek niet genoeg kracht te zijn om van stilstaand met de helft van de snelheid terug in gang te komen (diameter van de banden te groot?). Om de laatste krachten van onze Panasonic te sparen lieten we het met rust en hoopten we dat hij het in de klas wel zou doen... en jawel het is gelukt!

Het was een leerzaam process, leuk om wat we geleerd hadden in de les om te zetten in de praktijk en iets te maken dat we nog nooit tervoren gemaakt hadden. Wij zijn trots op het resultaat!